ความงามทางภาษาประการใดไม่ปรากฏในกลอนบทละครต่อไปนี้
บัดนั้น มัจฉานุฤทธิไกรใจหาญ
ได้ฟังกริ้วโกรธคือไฟกาฬ ตบมือฉัดฉานแล้วตอบไป
ถึงตัวกูน้อยเท่านี้ จะกลัวฤทธีเอ็งก็หาไม่
อย่าพักอาจองทะนงใจ ใครดีจะได้เห็นกัน
ว่าแล้วสำแดงเดชา พสุธาบาดาลไหวหวั่น
โลดโผนโจนรุกบุกบัน เข้าไล่โรมรันราวี
