"อันเทวาลัยซึ่งมีผนังดำคร่ำด้วยความชรา ประหนึ่งว่ายินดีรับเอาแสงแดดกำลังรอนๆ จวนจะเลือนหายไปจากฟ้า เปรียบด้วยชายชราได้ดื่มน้ำทิพย์แล้วกลับฟื้นคืนความกระชุ่มกระชวยขึ้น ฉะนั้นภายล่างแห่งแสงที่เรืองรองดั่งทองทาประสมกับเงาไม้กลายเป็นสีม่วงแลดูเต้นระยับไปทุกแห่งหน ถึงเวลาตอนนี้ที่ประชุมสงบเงียบยิ่งกว่าเก่า เงียบจนดูเหมือนใบไม้ที่เคยไหวก็หยุดเงียบไปด้วย"
กามนิต โดย เสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป
ข้อความข้างต้นไม่ปรากฏโวหารการเขียนใด
